Pomoc rodzinie

Państwo oraz jednostki samorządowe w ramach wsparcia dla rodziny oferują szereg świadczeń rodzinnych, które mają na celu zapewnienie godnego życia dla dzieci oraz ich opiekunów. Niestety, często się zdarza, że wnioski nie są rozpatrywane na czas, świadczenia są wstrzymywane lub w ogóle nie wypłacane bez żadnego powodu. W takich przypadkach pomoc adwokata może okazać się bardzo skutecznym rozwiązaniem mającym na celu przyśpieszenie procesów biurokratycznych oraz walkę o należne świadczenia, które gwarantowane są poprzez ustawy, prawo lokalne lub regulaminy jednostek pomocowych (m.in. miejskie ośrodki pomocy rodzinie).

Fundusz alimentacyjny powstał, aby zrekompensować straty w budżecie rodziny, gdy jeden z rodziców nie płaci zasądzonych alimentów. Aby otrzymać alimenty z funduszu trzeba spełnić kilka warunków: bezskuteczność egzekucji komorniczej za okres co najmniej pełnych dwóch miesięcy, wiek dziecka (do 18 lub do 25 roku życia – jeśli wciąż się uczy, dzieci niepełnosprawne mają przyznawane alimenty bezterminowo) oraz kwota dochodu 725 zł na członka rodziny. Wysokość alimentów z funduszu nie może przekraczać kwoty 500 zł na dziecko, co oznacza, że w przypadku zasądzonej kwoty wyższej, fundusz wypłaci tylko 500 zł. Alimenty przyznawane są na okres jednego roku od 1 października do 30 września i w celu chęci ich przedłużenia, konieczne jest złożenie nowego wniosku.

Przemoc to intencjonalne wykorzystywanie swojej przewagi nad drugą sobą, poprzez działania sprawiające, że druga osoba cierpi fizycznie albo psychicznie. Za przemoc często uważa się tylko sprawianie krzywdy fizycznej, co jest myśleniem błędnym. Wykorzystywanie swojej przewagi finansowej, społecznej czy zawodowej również jest aktem przemocy. Rozmowa o przemocy w rodzinie jest dla wielu ofiar często powodem do wstydu i bardzo trudnym tematem. Nie ma jednak wątpliwości, że konieczne jest działanie prowadzące do zaniechania jej w rodzinie – może być to poprzez rehabilitację zachowania przez małżonka stosującego przemoc lub poprzez sprawę rozwodową. Kluczowym elementem w takich sprawach jest zebranie dowodów na stosowanie przemocy – mogą być to zeznania świadków, notatki policyjne lub zaświadczenia lekarskie o uszczerbku na zdrowiu.

Ubezwłasnowolnienie to częściowe lub całkowite pozbawienie danej osoby do wykonywania czynności prawnych. Celem takiego ubezwłasnowolnienia jest ochrona interesu majątkowego oraz osobistego osoby ubezwłasnowolnionej jak i jej najbliższych. Z założenia, ubezwłasnowolnienie ma na uwadze przede wszystkim dobro osoby ubezwłasnowolnionej. Ma to być okres, w którym ustabilizuje się sytuacja prawna osoby, która nie może osiągnąć takiej stabilizacji samodzielnie. Przesłanki do ubezwłasnowolnienia to przede wszystkim choroba psychiczna, upośledzenie umysłowe, ale i również narkomania jak i uzależnienie od alkoholu. Podczas procesu o ubezwłasnowolnienie badana jest niemożność kierowania swoim postępowaniem w sposób racjonalny. Nie można ubezwłasnowolnić osoby niepełnosprawnej, która mimo utrudnionego kontaktu ze światem jest w stanie myśleć racjonalnie i podejmować decyzje. Ubezwłasnowolnienie całkowite można zastosować wobec osoby, która ukończyła 13 rok życia, natomiast ubezwłasnowolnienie częściowe wobec osoby pełnoletniej. Ubezwłasnowolnienie musi zostać zniesione w momencie, gdy znikną przesłanki, które spowodowały jego ustanowienie. Wniosek o ubezwłasnowolnienie może złożyć współmałżonek, krewni z pierwszej linii (ewentualnie rodzeństwo, jeśli dana osoba nie ma rodziców, dziadków lub dzieci), przedstawiciel ustawowy lub prokurator.